आफु जन्मि हुर्किएको गाँउ सम्झि गजल लेखे
स्वर्गभन्दा पनि सुन्दर ठाँउ सम्झि गजल लेखे ।।
सधैसधै याद आउने अतित अनि वालापनको
स्मृति भई बल्झिरहने घाउ सम्झि गजल लेखे ।।
काले आइजा खेलौ भन्थ्यो स्कुलपछि धनेले नि
साथी भाईले बोलाउने नाँउ सम्झि गजल लेखे ।।
बाउआमाको आँखा छल्दै करेसामा निस्किएर
जुत्ता नलाई दौडिएको पाउ सम्झि गजल लेखे ।।
एकरूप्पेको मिठाई पनि बाँडि खान्थ्यौ सबैजना
कति सस्तो जमाना त्यो भाउ सम्झि गजल लेखे ।।
घरको चामल चोरेर नि बेच्ने गर्थ्यौ पसलमा गई
चामलसंग बिस्कुट साट्ने साहु सम्झि गजल लेखे ।।
हात समाउदै र डोर्याउदै अर्ती दिंदै सत्कर्मको
ज्ञान र विवेक सिकाउने बाउ सम्झि गजल लेखे ।।
जिद्दी छस तँ चकचके छस राउटेलाई लैजा भन्छु
भन्दै आमाले हप्काएको हाउँ सम्झि गजल लेखे ।।
डाँडा वेसी खोला खोल्सा अनि आफ्नै रनवनमा
गोठालो भई डुलिएको ठाँउ सम्झि गजल लेखे ।।
याद आयो वालापनको साथि अनि आफन्तको
म जन्मेको धुलो माटो गाँउ सम्झि गजल लेखे ।।
